چرا انتخاب پردازنده اصلی (سی پی یو) نقش حیاتی در کامپیوتر دارد. در این مقاله با اصلاحات و مشخصات پردازنده‌ها آشنا می‌شوید. همچنین می‌توانید برای خرید کامپیوتر از مشاور خودکار سایت استفاده نمایید.

 

 

کلیات

CPU مخفف عبارت Central Processor Unit است که در فارسی به آن واحد پردازش مرکزی یا همان پردازنده می گویند. سی پی یو مسئول پردازش تمامی دستورالعمل‌‌هایی است که توسط سخت‌افزار و نرم‎افزار در کامپیوتر اجرا می شوند.

 

نکته: معمولا به سی پی یو مغز کامپیوتر گفته می‌شود. در حالی که عبارت مناسب‌تر برای پردازنده یک ماشین حساب فوق العاده پیشرفته است. عملکرد و محاسبات انجام شده توسط پردازنده فوق العاده سریع هستند ولی بدون نرم‌افزاری برای اجرای دستورالعمل، پردازنده قطعه‌ای بلا استفاده است.

عکس زیر نمای رو و زیر یک پردازنده اینتل را نشان می‌دهد. پردازنده‌ها حرارت زیادی تولید می کنند بنابراین پوشش فلزی قرار گرفته روی سی پی یو ها وظیفه دفع حرارت را دارد.

 

 

 

 

همان‌طور که در شکل بالا مشاهده می‌کنید؛ پردازنده‌ها در شکل های مربع یا مستطیل تولید می‌شوند و رو آنها نشانه ای برای نصب درست پردازنده روی سوکت تعبیه می‌کنند که مانع از نصب اشتباه پردازنده روی سوکت می‌شود. زیر پردازنده صدها پین وجود دارد که -با قرارگیری در محل مناسب روی سوکت – ارتباط پردازنده و مادربرد را میسر می‌سازد. اکثر CPU ها مانند شکل فوق می‌باشند هرچند که نمونه های آزمایشی و کم طرفداری به شکل‌های مختلف مانند پردازنده‌های اسلاتی وارد بازار شدند. ولی همین پردازنده‌های عادی نیز تعداد زیادی سوکت به خود دیدند و تقریبا هر نسل از پردازنده‌ها سوکت مخصوص به خود را دارند.

 

 

سی پی یو چه کاری انجام می دهد؟

عملکرد اصلی پردازنده عبارتند از: دریافت داده‌ها از دستگاه های ورودی (مانند موس، کیبورد و …) یا نرم‌افزارهای اجرا شده، در قدم بعد ترجمه و درک نیازمندی‌های آنها و در نهایت پردازش داده‌ها و سپس ارسال اطلاعات پردازش شده به نرم‌افزار یا دستگاه خروجی شما مانند مانیتور است. از اولین پردازنده‌هایی که ظهور کردند، تاکنون پیشرفت‌های زیادی در طول سالیان حاصل شده است. با این وجود، عملکرد پایه‌ی پردازنده شامل سه گام واکشی (Fetch)، رمزگشایی (Decode) و اجرا (Execute) به قوت خود باقی مانده است.

 

 

 

 

واکشی (Fetch)

واکشی به دریافت دستورالعمل گفته می‌شود. دستورالعملی که در قالب صفر و یک و از طریق حافظه اصلی (رم) به پردازنده ارسال می‌شود. هر دستور تنها بخش کوچکی از یک عملیات است. بنابراین، پردازنده نیازمند این است که بداند دستورالعمل بعدی چیست. نشانی دستور فعلی توسط یک شمارشگر برنامه (Program Counter) نگه داشته می‌شود. سپس Program Counter و دستورالعمل‌ها در واحد ثبت دستور (Instruction Register) قرار می‌گیرند. بعد از آن مقدار Program Counter یک واحد افزایش پیدا می‌کند تا به نشانی دستورالعمل بعدی ارجاع دهد.

 

رمزگشایی (Decode)

وقتی یک دستور، واکشی و در واحد ثبت دستور (Instruction Register) ذخیره می‌شود، پردازنده دستور را به واحدی به نام رمزگشای دستورالعمل (Instruction Decoder) منتقل می‌کند. این واحد، دستورالعمل را به سیگنال‌هایی تبدیل می‌کند که برای فعالیت به واحدهای دیگر پردازنده فرستاده می‌شود.

 

اجرا (Execute)

در گام نهایی، دستورالعمل‌های رمزگشایی شده برای تکمیل به بخش‌های مربوطه در CPU ارسال می‌شوند. نتایج معمولا در بخشی از پردازنده به نام حافظه‌های ثَبات‌ نگهداری می‌شوند تا در دستورالعمل‌های آتی به آن‌ها رجوع شود. برای درک بهتر می‌توانید این روند را به عملکرد حافظه‌ی ماشین حساب تشبیه کنید.

 

تاریخچه پردازنده‌ها

طی سالیان متمادی فرکانس کاری و سایر مشخصات پردازنده‌ها پیشرفت چشمگیری داشته است. به عنوان مثال اولین پردازنده تولیدی توسط اینتل ۴۰۰۴ نام داشت که در تاریخ ۱۵ نوامبر ۱۹۷۱ رونمایی شد. تعداد ترانزیستور های بکار رفته در این پردازنده ۲۳۰۰ عدد بود. این پردازنده می توانست در یک ثانیه ۶۰,۰۰۰ دستور را اجرا کند. هم اکنون پردازنده‌ ۳۲ هسته‌ای AMD Epyc محاسبات خود را با تعداد شگفت آور ۱۹,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ترانزیستور انجام می‌دهند.

جدول زیر به تفصیل از کشف سیلیکون تا تولید پردازنده پرقدرت امروزی (در زمان نگارش سری رایزن AMD و کافی لیک اینتل) را بررسی کرده است.

 

اجزای پردازنده

مهم‌ترین قسمت‌های یک پردازنده واحد محاسبه و عملیات منطقی و واحد کنترل حافظه است. واحد محاسبه و عملیات منطقی را Arithmetic Logic Unit می نامند که به اختصار به آن ALU می‌گویند و واحد کنترل حافظه را Control Unit می‌نامند که به اختصار به آن CU می گویند.

 

 

شرح عملیات واحدهای یک پردازنده:

واحد محاسبه و عملیات منطقی (ALU):

واحد محاسبه و منطق یا ALU  تمام عملیات محاسباتی (ریاضی) و منطقی (مقایسه ای) را انجام می‌دهد. قابل ذکر است بیشتر اوقات هدف دستورهای مقایسه‌ای، مشخص نمودن ترتیب اجرای دستورها است.

 

واحد کنترل حافظه (CU)

این واحد وظیفه مدیریت تمامی عملکرد‌های پردازنده را دارد. این نکته را باید بدانید که این قسمت قادر به اجرای دستورها نیست ولی به واحدهای دیگر می‌گوید که چه کاری را در چه زمانی انجام دهند.

 

حافظه ثبات (Register)

این واحد از قطعات بسیار کوچکی از جنس حافظه تشکیل شده‌اند و می‌توانند نتایج اعمال منطقی را در خود ذخیره کنند.

CPU های مختلف دارای رجیسترهای گوناگون می باشند. بعضی از رجیسترها برای نگهداری نتایج اعمال استفاده می‎شوند و بعضی دیگر به عنوان اشاره‌گر و برخی نیز برای اهداف دیگر می‌باشند. بعنوان مثال رجیستر AX برای نگهداری نتیجه یک عمل دودویی منطقی یا ریاضی بکار می رود و رجیستر یا Program Counter (به اختصار PC) یک اشاره‌گر است که باید به دستوری که در لحظه بعد توسط CPU اجرا شود اشاره کند.

 

حافظه نهان (Cache Memory)

یکی از راه‌های افزایش کارایی در پردازنده‌ها استفاده از حافظه نهان یا همان Cache Memory می باشد. این حافظه بسیار سریع از نوع SDRAM است که برای جلوگیری از تاخیر زمانی بین پردازنده و حافظه رم طراحی و تولید شده اند. این حافظه کوچک و سریع می‌تواند با داشتن اطلاعات و دستورالعمل هایی که اغلب برای پردازش مورد استفاده قرار میگیرند، باعث افزایش کارایی پردازنده شود.

 

فلسفه استفاده

فرض کنید پیدا کردن یک پرونده بطور میانگین یک دقیقه از وقت کارمند را بگیرد. اگر کارمند قسمت بایگانی احتمال دهد که ممکن است مجددا به این پرونده مراجعه شود و به جای آنکه آن را مجددا در قفسه قرار دهد روی میز خود بگذارد در مراجعه بعدی به همان پرونده دیگر زمانی برای جستجو و پیدا کردن آن تلف نخواهد شد.

وظیفه حافظه نهان یا Cache Memory نیز دقیقا همین است . حافظه نهان در حقیقت همان میز کارمند است ( که در مقایسه با قفسه ها از ابعاد بسیار کوچکی برخوردار می باشد ) و پرونده نیز در حکم دستورالعمل و یا داده‌ای می باشد که از آن زیاد استفاده می شود. پردازنده در هنگام اجرای یک برنامه و خواندن اطلاعات از حافظه اصلی، با دستورات و یا داده هایی برخورد می کند که به دفعات از آن‌ها استفاده می شود.

برای جلوگیری از تکرار مراجعه پردازنده به حافظه اصلی برای خواندن دستورات و یا داده های تکرای این اطلاعات به قسمتی به نام حافظه Cache منتقل می‌گردد. این حافظه به دلیل اینکه از نوع حافظه های Static می باشد( برخلاف حافظه اصلی که از نوع Dynamic می باشد ) دارای سرعت بسیار بیشتری نسبت به حافظه اصلی است و زمان مراجعه به آن بسیار کمتر از زمان مراجعه به حافظه اصلی ( RAM ) می باشد.

همانطور که می‌دانید حافظه اصلی ( RAM ) از تعداد بسیار زیادی خازن تشکیل شده است اما در Cache Memory همانند CPU در ساختمان آن از ترانزیستور استفاده شده است و ساخت آن‌ها بسیار هزینه بر است و به همین دلیل است که افزایش مقدار Cache در پردازنده‌ها با افزایش قیمت همراه است .

 

سطوح حافظه کش

به جهت افزایش احتمال وجود اطلاعات مورد نیاز پردازنده‌ها، این حافظه‌ها در سه الی چهار سطح در پردازنده استفاده می‌شوند. نزدیک‌ترین حافظه کش به پردازنده که به صورت اختصاصی مورد استفاده قرار می گیرد را حافظه سطح یک یا L1 می‌نامند. این سطح معمولا حجم کمتر و سرعت بالاتری نسبت به بقیه سطوح حافظه کش دارد. حافظه کش سطح دو یا L2 حجم بیشتر و سرعت کمتری نسبت به سطح یک دارد و به بسته به معماری پردازنده ممکن است به صورت اختصاصی و یا اشتراکی استفاده شود. حافظه سطح ۳ و سطح ۴ یا L3 و L4 به همین صورت حجم بیشتر از سطح قبلی ولی سرعت کمتری نسبت به دو سطح فوق دارند و معمولا به صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می گیرند.

 

 

 

 

حافظه کش اشتراکی یا هوشمند چیست؟

در پردازنده‌های قدیمی اگر مجموع مقدار حافظه کش سطح یک و دو جوابگوی مقدار مورد نیاز پردازنده نبود، پردازنده به حافظه رم مراجعه می‌کرد. اما با طراحی کش هوشمند یا اشتراکی توسط اینتل این مشکل تا حدود زیادی برطرف شد. در پردازنده‌ها با این تکنولوژی هر هسته بسته به میزان نیاز خود از حافظه کش استفاده می‌کند. مثلا اگر هسته ۴ نیاز به کش بیشتری داشته باشد و باقی هسته‌ها بدون بار باشند، هسته ۴ می تواند از تمامی ظرفیت حافظه کش استفاده نماید.

 

 

تکنولوژی های جدید پردازنده‌ها

متداول‌ترین راه برای افزایش سرعت یک پردازنده ، بالا بردن فرکانس آن می باشد اما راه‌های دیگری نیز وجود دارد که به وسیله آن می توان مقدار قابل توجهی کارایی یک پردازنده را افزایش داد راه‌هایی چون استفاده از Pipelining ، حافظه نهان ( Cache Memory)، چند هسته‌ای شدن و HT .

 

Pipelining

Pipelining ، روشی است که مدت زیادی است در پردازنده‌ها از آن استفاده می شود در این روش پردازنده‌ها کمی باهوش‌تر عمل می‌کند. برای واضح تر شدن موضوع Pipelining ، مثالی از اجرای یک دستور در CPU را شرح می‌دهیم؛ یک پردازنده را در نظر بگیرید که در هر پالس یک دستورالعمل را اجرا می‌کند. در اولین پالس، دستور را از داخل حافظه اصلی ( RAM ) به داخل پردازنده انتقال می‌دهد. در پالس بعدی CPU دستور را Decode و در پالس سوم دستور اجرا می‌شود . در پالس چهارم نتیجه عمل ذخیره می گردد که این چرخه به صورت متوالی ادامه پیدا خواهد کرد.

در صورتیکه یک پردازنده دارای قابلیت Pipelining باشد می تواند چند عمل را در یک زمان و به صورت موازی انجام دهد بدین ترتیب که :

• در پالس اول ، دستور اول از حافظه اصلی خوانده می‌شود.

• در پالس دوم ، دستور اول Decode گشته و همزمان دستور العمل دوم از حافظه اصلی خوانده می‌شود.

• در پالس سوم ، دستورالعمل اول اجرا ، همزمان دستورالعمل دوم Decode و دستور العمل سوم از حافظه اصلی خوانده می‌شود.

بدین ترتیب این کارها همگی در یک زمان انجام می‌شوند که به Pipelining معروف می باشد.

 

طراحان و کارشناسان با انجام تغییر در معماری سی پی یو ها توانستند با تکنولوژی Pipelining کارایی پردازنده را تا ۴ برابر افزایش دهند. نتیجه ای که از این قسمت می‌توان گرفت اینست که سرعت پردازش نهایی در پردازنده‌ها فقط به عامل فرکانس بستگی ندارد بلکه فرکانس فقط یکی از عوامل مهم در سرعت آنها می باشد.

 

Cache Memory

یکی دیگر از راه های افزایش کارایی در پردازنده‌ها استفاده از حافظه نهان یا همان Cache Memory است که پیشتر مفصل توضیح داده شد.

 

Hyper Threading

این تکنولوژی که توسط اینتل توسعه داده شده امکان اجرای دستورالعمل‌های همزمان بیشتر در پردازنده‌ را میسر می‌کند. هایپر-تردینگ یا HT اولین بار در سال ۲۰۰۲ و به همراه Pentium 4 HT  معرفی شد. پنتیوم ۴ تنها یک هسته داشت و قادر به اجرای همزمان یک دستور بود؛ اما به کمک فناوری HT امکان اجرای همزمان دو دستور همزمان فراهم شد.

 

 

در فناوری HT دو یا چند هسته‌ی منطقی به ازاء هر هسته‌ی فیزیکی ایجاد می‌شود و رفتار سیستم‌عامل با این هسته‌های منطقی درست مثل هسته‌های فیزیکی است. به این ترتیب تسک‌ها به صورت موازی پردازش شده و پردازنده با توان بیشتر شروع به پردازش امور می‌کند. در این حالت منابع پردازنده به دو بخش تقسیم می‌شوند. اگر یکی از هسته‌های مجازی پردازش تسک مورد نظر خود را به پایان برساند و به حالت انتظار برود، منابع در دسترس آن به پردازش سریع‌تر دستورالعمل موازی آن به هسته‌ی مجازی دیگر قرض داده می‌شود. در اکثر شرایط فناوری HT به خوبی شرایطی که پردازنده دو برابر هسته‌ داشته باشد کار می‌کند.

 

پردازنده‌های جدید امروزی نه تنها از چند هسته بهره می‌برند بلکه فناوری Hyper-Threading را نیز دارند. در این حالت مثلا پردازنده‌ی دو هسته‌ای با فناوری HT همچون پردازنده‌ی ۴ هسته‌ای در سیستم‌عامل شناخته می‌شود.

 

پردازنده چند هسته‌ای

پردازنده‌های اولیه تک هسته‌ای بودند این بدین معنی است که هر پردازنده تنها یک واحد پردازش مرکزی داشت. برای افزایش بازده و قدرت پردازنده، تولیدکنندگان به فکر افزایش هسته‌ها در سی پی یو افتادند. در همین راستا پردازنده‌های دو هسته‌ای تولید شدند که در واقع دو واحد پردازش مرکزی داشتند و سیستم‌عامل‌ها نیز آن‌ها را دو پردازنده مستقل می‌دیدند و تسک‌ها را بصورت موازی به آن‌ها ارسال می‌کردند.

 

برخلاف فناوری HT در این حالت دو هسته‌ی فیزیکی وجود دارد که همچون دو پردازنده مستقل عمل می‌کنند با این تفاوت که هر دو پردازنده در دل یک تراشه قرار دارند. نزدیک شدن هسته‌ها به یکدیگر ارتباط بین آن‌ها را سریع‌تر کرده و دسترسی آن‌ها به المان‌های دیگر پردازنده مانند حافظه‌های کش و غیره را تسریع می‌کند.

 

امروزه پردازنده‌های ۴ هسته‌ای، ۸ هسته‌ای، ۱۶ هسته‌ای یا حتی ۳۲ هسته‌ای نیز وجود دارد و اکثر آن‌ها نیز از فناوری HT یا فناوری مشابه آن پشتیبانی می‌کنند که باعث می‌شود تعداد هسته‌های منطقی و فیزیکی آن‌ها به ۸، ۱۶ یا ۳۲ یا ۶۴ هسته افزایش یابد. مزیت اصلی افزایش هسته‌ها در یک پردازنده آن است که نیازی به استفاده از ۴ یا ۸ سوکت در یک مادربرد نیست و همچنین ارتباط بین هسته‌ها به مراتب بهینه‌تر انجام می‌شود.

 

انواع پردازنده

در گذشته شرکت‌های تولید کننده پردازنده به جهت تشخیص سریع‌تر مدل پردازنده از اعداد برای نامگذاری استفاده می‌کردند. در این نامگذاری هرچه عدد استفاده شده در نامگذاری بزرگتر بود، پردازنده قدرت بیشتری داشت. به عنوان مثال پردازنده اینتل ۸۰۴۸۶ از نسل (۴۸۶)، پردازنده‌ای سریع‌تر از ۸۰۳۸۶ از نسل (۳۸۶) بود. این روند تا تولید و نامگذاری پردازنده‌‎های پنتیوم اینتل ادامه داشت. پردازنده پنتیوم که همان ۸۰۵۸۶ بود یک تغییر رویه در نامگذاری بود که بعد از آن نامگذاری پردازنده‌ها با نام انجام گرفت مانند Athlon، Duron، Pentium، Celeron و …

 

 

امروزه علاوه بر نامگذاری‌های متفاوت، تکنولوژی‎های متفاوتی در تولید پردازنده‌ها استفاده می شود مانند معماری (معماری ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی)، فرکانس کاری، تعداد هسته ها و … . در جدول زیر نام چند سری از پردازنده‌های خانگی و اداری آورده شده است.

 

پردازنده‌های آرم (ARM)

پردازنده‌های آرم (ARM) که در گوشی های موبایل، گیم بوی‌ها، ماشین حساب‌ها و حتی هارددیسک‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، توسط کمپانی Acorn Computers بر اساس معماری مبتنی بر RISC در دهه‌ی ۸۰ میلادی ابداع شدند. در اواخر دهه ۸۰ میلادی با کمک Apple Computer این معماری توسعه پیدا کرد و در نهایت در سال ۱۹۹۲، ARM6 رونمایی شد. این روند توسعه تا رونمایی از ARM11 و Cortex ادامه یافت و هم اکنون معماری ۶۴ بیتی نیز برای این پردازنده‌ها در حال تولید و استفاده است.

 

آرم پردازنده‌های خود را بر اساس دستورات RISC توسعه می‌دهد، اما RISC چیست؟ RISC مخفف عبارت Reduced Instruction Set Computing است. برخلاف پردازنده‌های ARM که از این معماری استفاده می‌کنند، پردازنده‌های اینتل و AMD از معماری CISC یا Complex Instruction Set Computing استفاده می‌کنند. دو معماری RISC و CISC برای استفاده در کاربردهای متفاوت طراحی شده‌اند. یک پردازنده‌ی مبتنی بر معماری RISC برای این منظور طراحی شده است تا تعداد دستورات ارسالی به پردازنده از سوی برنامه‌ در حال اجرا کاهش یابد. در واقع مجموعه‌ی دستورات مورد استفاده در معماری RISC بسیار پایین‌تر است. با توجه به اینکه تعداد دستورات ارسالی در معماری RISC کاهش پیدا کرده، فرکانس پردازشی بالا است و پردازنده می‌تواند در هر ثانیه دستورات بیشتری در مقایسه با CISC اجرا کند.

 

زمانی که مجموعه‌ی دستورات اجرایی توسط پردازنده کاهش پیدا کند، پیچیدگی پردازنده نیز کاهش می‌یابد و می‌توان مدار تراشه را به شکل ساده‌تری طراحی کرد. پردازنده‌های مبتنی بر RISC دارای ترانزیستورهای کمتری هستند که همین موضوع منجر به کاهش انرژی مصرفی توسط پردازنده می‌شود. سادگی طراحی پردازنده در کنار کاهش تعداد ترانزیستورها نتیجه‌ای جز کاهش سایز تراشه (Die) ندارد. سایز تراشه (یا Die) به سطح مقطعی اطلاق می‌شود که روی ویفر سیلیکونی برای ساخت یک پردازنده تخصیص داده می‌شود. نتیجه کاهش سایز، امکان اضافه کردن کامپوننت‌های بیشتر روی پردازنده با اتصالات کمتر است، از این‌رو پردازنده‌های ARM کوچک‌تر هستند و انرژی کمتری مصرف می‌کنند.

 

تشخیص مدل و نوع پردازنده

در سیستم عامل ویندوز از سه طریق زیر می‌توانید مدل پردازنده را شناسایی کنید:

 

از طریق My Computer

ساده‌ترین راه برای تشخیص مدل و نوع سی پی یو استفاده از این راه است. بدین صورت که بروی آیکن My Computer راست کلیک کرده و سپس گزینه Properties را کلیک کنید. در بخش System و جلوی عبارت Processor مدل سی پی یو را می‌یابید.

 

 

از طریق System Information

ابتدا دکمه استارت را کلیک کرده و عبارت System information را جستجو نمایید. در پنجره باز شده همانند شکل زیر می توانید مشخصات سی پی یو را مشاهده نمایید.

 

از طریق CMD

ابتدا بر روی دکمه استارت کلیک کرده و سپس دکمه CMD را جستجو نمایید. در پنجره باز شده عبارت “wmic cpu get /format:list” را وارد و سپس کلید Enter را فشار دهید. همانطور که در شکل زیر می‌بینید، مشخصات سی پی یو نمایش داده می‌شود.

 

 

با استفاده از نرم‌افزار CPU-Z

یکی از متداول‌ترین راه‌های تشخیص نوع سی پی یو استفاده از نرم‌‎افزار کاربردی CPU-Z است. با دانلود و اجرای برنامه صفحه زیر و مشخصات پردازنده را در برگه اول می‌توانید مشاهده نمایید.

 

 

 

چرا انتخاب پردازنده اصلی (سی پی یو) نقش حیاتی در کامپیوتر دارد. در این مقاله با اصلاحات و مشخصات پردازنده‌ها آشنا می‌شوید. همچنین می‌توانید برای خرید کامپیوتر از مشاور خودکار سایت استفاده نمایید.

 

 

کلیات

CPU مخفف عبارت Central Processor Unit است که در فارسی به آن واحد پردازش مرکزی یا همان پردازنده می گویند. سی پی یو مسئول پردازش تمامی دستورالعمل‌‌هایی است که توسط سخت‌افزار و نرم‎افزار در کامپیوتر اجرا می شوند.

 

نکته: معمولا به سی پی یو مغز کامپیوتر گفته می‌شود. در حالی که عبارت مناسب‌تر برای پردازنده یک ماشین حساب فوق العاده پیشرفته است. عملکرد و محاسبات انجام شده توسط پردازنده فوق العاده سریع هستند ولی بدون نرم‌افزاری برای اجرای دستورالعمل، پردازنده قطعه‌ای بلا استفاده است.

عکس زیر نمای رو و زیر یک پردازنده اینتل را نشان می‌دهد. پردازنده‌ها حرارت زیادی تولید می کنند بنابراین پوشش فلزی قرار گرفته روی سی پی یو ها وظیفه دفع حرارت را دارد.

 

سی پی یو اینتل

سی پی یو اینتل

همان‌طور که در شکل بالا مشاهده می‌کنید؛ پردازنده‌ها در شکل های مربع یا مستطیل تولید می‌شوند و رو آنها نشانه ای برای نصب درست پردازنده روی سوکت تعبیه می‌کنند که مانع از نصب اشتباه پردازنده روی سوکت می‌شود. زیر پردازنده صدها پین وجود دارد که -با قرارگیری در محل مناسب روی سوکت – ارتباط پردازنده و مادربرد را میسر می‌سازد. اکثر CPU ها مانند شکل فوق می‌باشند هرچند که نمونه های آزمایشی و کم طرفداری به شکل‌های مختلف مانند پردازنده‌های اسلاتی وارد بازار شدند. ولی همین پردازنده‌های عادی نیز تعداد زیادی سوکت به خود دیدند و تقریبا هر نسل از پردازنده‌ها سوکت مخصوص به خود را دارند.

 

پردازنده اسلاتی اینتل - سلرون

پردازنده اسلاتی اینتل – سلرون

سی پی یو چه کاری انجام می دهد؟

عملکرد اصلی پردازنده عبارتند از: دریافت داده‌ها از دستگاه های ورودی (مانند موس، کیبورد و …) یا نرم‌افزارهای اجرا شده، در قدم بعد ترجمه و درک نیازمندی‌های آنها و در نهایت پردازش داده‌ها و سپس ارسال اطلاعات پردازش شده به نرم‌افزار یا دستگاه خروجی شما مانند مانیتور است. از اولین پردازنده‌هایی که ظهور کردند، تاکنون پیشرفت‌های زیادی در طول سالیان حاصل شده است. با این وجود، عملکرد پایه‌ی پردازنده شامل سه گام واکشی (Fetch)، رمزگشایی (Decode) و اجرا (Execute) به قوت خود باقی مانده است.

 

 

‌

 

واکشی (Fetch)

واکشی به دریافت دستورالعمل گفته می‌شود. دستورالعملی که در قالب صفر و یک و از طریق حافظه اصلی (رم) به پردازنده ارسال می‌شود. هر دستور تنها بخش کوچکی از یک عملیات است. بنابراین، پردازنده نیازمند این است که بداند دستورالعمل بعدی چیست. نشانی دستور فعلی توسط یک شمارشگر برنامه (Program Counter) نگه داشته می‌شود. سپس Program Counter و دستورالعمل‌ها در واحد ثبت دستور (Instruction Register) قرار می‌گیرند. بعد از آن مقدار Program Counter یک واحد افزایش پیدا می‌کند تا به نشانی دستورالعمل بعدی ارجاع دهد.

 

رمزگشایی (Decode)

وقتی یک دستور، واکشی و در واحد ثبت دستور (Instruction Register) ذخیره می‌شود، پردازنده دستور را به واحدی به نام رمزگشای دستورالعمل (Instruction Decoder) منتقل می‌کند. این واحد، دستورالعمل را به سیگنال‌هایی تبدیل می‌کند که برای فعالیت به واحدهای دیگر پردازنده فرستاده می‌شود.

 

اجرا (Execute)

در گام نهایی، دستورالعمل‌های رمزگشایی شده برای تکمیل به بخش‌های مربوطه در CPU ارسال می‌شوند. نتایج معمولا در بخشی از پردازنده به نام حافظه‌های ثَبات‌ نگهداری می‌شوند تا در دستورالعمل‌های آتی به آن‌ها رجوع شود. برای درک بهتر می‌توانید این روند را به عملکرد حافظه‌ی ماشین حساب تشبیه کنید.

 

تاریخچه پردازنده‌ها

طی سالیان متمادی فرکانس کاری و سایر مشخصات پردازنده‌ها پیشرفت چشمگیری داشته است. به عنوان مثال اولین پردازنده تولیدی توسط اینتل ۴۰۰۴ نام داشت که در تاریخ ۱۵ نوامبر ۱۹۷۱ رونمایی شد. تعداد ترانزیستور های بکار رفته در این پردازنده ۲۳۰۰ عدد بود. این پردازنده می توانست در یک ثانیه ۶۰,۰۰۰ دستور را اجرا کند. هم اکنون پردازنده‌ ۳۲ هسته‌ای AMD Epyc محاسبات خود را با تعداد شگفت آور ۱۹,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ترانزیستور انجام می‌دهند.

جدول زیر به تفصیل از کشف سیلیکون تا تولید پردازنده پرقدرت امروزی (در زمان نگارش سری رایزن AMD و کافی لیک اینتل) را بررسی کرده است.

 

اجزای پردازنده

مهم‌ترین قسمت‌های یک پردازنده واحد محاسبه و عملیات منطقی و واحد کنترل حافظه است. واحد محاسبه و عملیات منطقی را Arithmetic Logic Unit می نامند که به اختصار به آن ALU می‌گویند و واحد کنترل حافظه را Control Unit می‌نامند که به اختصار به آن CU می گویند.

 

مراحل پردازش پردازنده

مراحل پردازش پردازنده

شرح عملیات واحدهای یک پردازنده:

واحد محاسبه و عملیات منطقی (ALU):

واحد محاسبه و منطق یا ALU  تمام عملیات محاسباتی (ریاضی) و منطقی (مقایسه ای) را انجام می‌دهد. قابل ذکر است بیشتر اوقات هدف دستورهای مقایسه‌ای، مشخص نمودن ترتیب اجرای دستورها است.

 

واحد کنترل حافظه (CU)

این واحد وظیفه مدیریت تمامی عملکرد‌های پردازنده را دارد. این نکته را باید بدانید که این قسمت قادر به اجرای دستورها نیست ولی به واحدهای دیگر می‌گوید که چه کاری را در چه زمانی انجام دهند.

 

حافظه ثبات (Register)

این واحد از قطعات بسیار کوچکی از جنس حافظه تشکیل شده‌اند و می‌توانند نتایج اعمال منطقی را در خود ذخیره کنند.

CPU های مختلف دارای رجیسترهای گوناگون می باشند. بعضی از رجیسترها برای نگهداری نتایج اعمال استفاده می‎شوند و بعضی دیگر به عنوان اشاره‌گر و برخی نیز برای اهداف دیگر می‌باشند. بعنوان مثال رجیستر AX برای نگهداری نتیجه یک عمل دودویی منطقی یا ریاضی بکار می رود و رجیستر یا Program Counter (به اختصار PC) یک اشاره‌گر است که باید به دستوری که در لحظه بعد توسط CPU اجرا شود اشاره کند.

 

حافظه نهان (Cache Memory)

یکی از راه‌های افزایش کارایی در پردازنده‌ها استفاده از حافظه نهان یا همان Cache Memory می باشد. این حافظه بسیار سریع از نوع SDRAM است که برای جلوگیری از تاخیر زمانی بین پردازنده و حافظه رم طراحی و تولید شده اند. این حافظه کوچک و سریع می‌تواند با داشتن اطلاعات و دستورالعمل هایی که اغلب برای پردازش مورد استفاده قرار میگیرند، باعث افزایش کارایی پردازنده شود.

 

فلسفه استفاده

فرض کنید پیدا کردن یک پرونده بطور میانگین یک دقیقه از وقت کارمند را بگیرد. اگر کارمند قسمت بایگانی احتمال دهد که ممکن است مجددا به این پرونده مراجعه شود و به جای آنکه آن را مجددا در قفسه قرار دهد روی میز خود بگذارد در مراجعه بعدی به همان پرونده دیگر زمانی برای جستجو و پیدا کردن آن تلف نخواهد شد.

وظیفه حافظه نهان یا Cache Memory نیز دقیقا همین است . حافظه نهان در حقیقت همان میز کارمند است ( که در مقایسه با قفسه ها از ابعاد بسیار کوچکی برخوردار می باشد ) و پرونده نیز در حکم دستورالعمل و یا داده‌ای می باشد که از آن زیاد استفاده می شود. پردازنده در هنگام اجرای یک برنامه و خواندن اطلاعات از حافظه اصلی، با دستورات و یا داده هایی برخورد می کند که به دفعات از آن‌ها استفاده می شود.

برای جلوگیری از تکرار مراجعه پردازنده به حافظه اصلی برای خواندن دستورات و یا داده های تکرای این اطلاعات به قسمتی به نام حافظه Cache منتقل می‌گردد. این حافظه به دلیل اینکه از نوع حافظه های Static می باشد( برخلاف حافظه اصلی که از نوع Dynamic می باشد ) دارای سرعت بسیار بیشتری نسبت به حافظه اصلی است و زمان مراجعه به آن بسیار کمتر از زمان مراجعه به حافظه اصلی ( RAM ) می باشد.

همانطور که می‌دانید حافظه اصلی ( RAM ) از تعداد بسیار زیادی خازن تشکیل شده است اما در Cache Memory همانند CPU در ساختمان آن از ترانزیستور استفاده شده است و ساخت آن‌ها بسیار هزینه بر است و به همین دلیل است که افزایش مقدار Cache در پردازنده‌ها با افزایش قیمت همراه است .

 

سطوح حافظه کش

به جهت افزایش احتمال وجود اطلاعات مورد نیاز پردازنده‌ها، این حافظه‌ها در سه الی چهار سطح در پردازنده استفاده می‌شوند. نزدیک‌ترین حافظه کش به پردازنده که به صورت اختصاصی مورد استفاده قرار می گیرد را حافظه سطح یک یا L1 می‌نامند. این سطح معمولا حجم کمتر و سرعت بالاتری نسبت به بقیه سطوح حافظه کش دارد. حافظه کش سطح دو یا L2 حجم بیشتر و سرعت کمتری نسبت به سطح یک دارد و به بسته به معماری پردازنده ممکن است به صورت اختصاصی و یا اشتراکی استفاده شود. حافظه سطح ۳ و سطح ۴ یا L3 و L4 به همین صورت حجم بیشتر از سطح قبلی ولی سرعت کمتری نسبت به دو سطح فوق دارند و معمولا به صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می گیرند.

 

حافظه کش پردازنده

سطوح مختلف حافظه کش پردازنده

حافظه کش اشتراکی یا هوشمند چیست؟

در پردازنده‌های قدیمی اگر مجموع مقدار حافظه کش سطح یک و دو جوابگوی مقدار مورد نیاز پردازنده نبود، پردازنده به حافظه رم مراجعه می‌کرد. اما با طراحی کش هوشمند یا اشتراکی توسط اینتل این مشکل تا حدود زیادی برطرف شد. در پردازنده‌ها با این تکنولوژی هر هسته بسته به میزان نیاز خود از حافظه کش استفاده می‌کند. مثلا اگر هسته ۴ نیاز به کش بیشتری داشته باشد و باقی هسته‌ها بدون بار باشند، هسته ۴ می تواند از تمامی ظرفیت حافظه کش استفاده نماید.

 

دیاگرام حافظه کش اشتراکی سی پی یو

دیاگرام حافظه کش اشتراکی سی پی یو

تکنولوژی های جدید پردازنده‌ها

متداول‌ترین راه برای افزایش سرعت یک پردازنده ، بالا بردن فرکانس آن می باشد اما راه‌های دیگری نیز وجود دارد که به وسیله آن می توان مقدار قابل توجهی کارایی یک پردازنده را افزایش داد راه‌هایی چون استفاده از Pipelining ، حافظه نهان ( Cache Memory)، چند هسته‌ای شدن و HT .

 

Pipelining

Pipelining ، روشی است که مدت زیادی است در پردازنده‌ها از آن استفاده می شود در این روش پردازنده‌ها کمی باهوش‌تر عمل می‌کند. برای واضح تر شدن موضوع Pipelining ، مثالی از اجرای یک دستور در CPU را شرح می‌دهیم؛ یک پردازنده را در نظر بگیرید که در هر پالس یک دستورالعمل را اجرا می‌کند. در اولین پالس، دستور را از داخل حافظه اصلی ( RAM ) به داخل پردازنده انتقال می‌دهد. در پالس بعدی CPU دستور را Decode و در پالس سوم دستور اجرا می‌شود . در پالس چهارم نتیجه عمل ذخیره می گردد که این چرخه به صورت متوالی ادامه پیدا خواهد کرد.

در صورتیکه یک پردازنده دارای قابلیت Pipelining باشد می تواند چند عمل را در یک زمان و به صورت موازی انجام دهد بدین ترتیب که :

• در پالس اول ، دستور اول از حافظه اصلی خوانده می‌شود.

• در پالس دوم ، دستور اول Decode گشته و همزمان دستور العمل دوم از حافظه اصلی خوانده می‌شود.

• در پالس سوم ، دستورالعمل اول اجرا ، همزمان دستورالعمل دوم Decode و دستور العمل سوم از حافظه اصلی خوانده می‌شود.

بدین ترتیب این کارها همگی در یک زمان انجام می‌شوند که به Pipelining معروف می باشد.

 

طراحان و کارشناسان با انجام تغییر در معماری سی پی یو ها توانستند با تکنولوژی Pipelining کارایی پردازنده را تا ۴ برابر افزایش دهند. نتیجه ای که از این قسمت می‌توان گرفت اینست که سرعت پردازش نهایی در پردازنده‌ها فقط به عامل فرکانس بستگی ندارد بلکه فرکانس فقط یکی از عوامل مهم در سرعت آنها می باشد.

 

Cache Memory

یکی دیگر از راه های افزایش کارایی در پردازنده‌ها استفاده از حافظه نهان یا همان Cache Memory است که پیشتر مفصل توضیح داده شد.

 

Hyper Threading

این تکنولوژی که توسط اینتل توسعه داده شده امکان اجرای دستورالعمل‌های همزمان بیشتر در پردازنده‌ را میسر می‌کند. هایپر-تردینگ یا HT اولین بار در سال ۲۰۰۲ و به همراه Pentium 4 HT  معرفی شد. پنتیوم ۴ تنها یک هسته داشت و قادر به اجرای همزمان یک دستور بود؛ اما به کمک فناوری HT امکان اجرای همزمان دو دستور همزمان فراهم شد.

 

فناوری Hyper Threading

فناوری Hyper Threading

در فناوری HT دو یا چند هسته‌ی منطقی به ازاء هر هسته‌ی فیزیکی ایجاد می‌شود و رفتار سیستم‌عامل با این هسته‌های منطقی درست مثل هسته‌های فیزیکی است. به این ترتیب تسک‌ها به صورت موازی پردازش شده و پردازنده با توان بیشتر شروع به پردازش امور می‌کند. در این حالت منابع پردازنده به دو بخش تقسیم می‌شوند. اگر یکی از هسته‌های مجازی پردازش تسک مورد نظر خود را به پایان برساند و به حالت انتظار برود، منابع در دسترس آن به پردازش سریع‌تر دستورالعمل موازی آن به هسته‌ی مجازی دیگر قرض داده می‌شود. در اکثر شرایط فناوری HT به خوبی شرایطی که پردازنده دو برابر هسته‌ داشته باشد کار می‌کند.

 

پردازنده‌های جدید امروزی نه تنها از چند هسته بهره می‌برند بلکه فناوری Hyper-Threading را نیز دارند. در این حالت مثلا پردازنده‌ی دو هسته‌ای با فناوری HT همچون پردازنده‌ی ۴ هسته‌ای در سیستم‌عامل شناخته می‌شود.

 

پردازنده چند هسته‌ای

پردازنده‌های اولیه تک هسته‌ای بودند این بدین معنی است که هر پردازنده تنها یک واحد پردازش مرکزی داشت. برای افزایش بازده و قدرت پردازنده، تولیدکنندگان به فکر افزایش هسته‌ها در سی پی یو افتادند. در همین راستا پردازنده‌های دو هسته‌ای تولید شدند که در واقع دو واحد پردازش مرکزی داشتند و سیستم‌عامل‌ها نیز آن‌ها را دو پردازنده مستقل می‌دیدند و تسک‌ها را بصورت موازی به آن‌ها ارسال می‌کردند.

 

پردازنده 4 هسته ای

پردازنده ۴ هسته ای

برخلاف فناوری HT در این حالت دو هسته‌ی فیزیکی وجود دارد که همچون دو پردازنده مستقل عمل می‌کنند با این تفاوت که هر دو پردازنده در دل یک تراشه قرار دارند. نزدیک شدن هسته‌ها به یکدیگر ارتباط بین آن‌ها را سریع‌تر کرده و دسترسی آن‌ها به المان‌های دیگر پردازنده مانند حافظه‌های کش و غیره را تسریع می‌کند.

 

امروزه پردازنده‌های ۴ هسته‌ای، ۸ هسته‌ای، ۱۶ هسته‌ای یا حتی ۳۲ هسته‌ای نیز وجود دارد و اکثر آن‌ها نیز از فناوری HT یا فناوری مشابه آن پشتیبانی می‌کنند که باعث می‌شود تعداد هسته‌های منطقی و فیزیکی آن‌ها به ۸، ۱۶ یا ۳۲ یا ۶۴ هسته افزایش یابد. مزیت اصلی افزایش هسته‌ها در یک پردازنده آن است که نیازی به استفاده از ۴ یا ۸ سوکت در یک مادربرد نیست و همچنین ارتباط بین هسته‌ها به مراتب بهینه‌تر انجام می‌شود.

 

انواع پردازنده

در گذشته شرکت‌های تولید کننده پردازنده به جهت تشخیص سریع‌تر مدل پردازنده از اعداد برای نامگذاری استفاده می‌کردند. در این نامگذاری هرچه عدد استفاده شده در نامگذاری بزرگتر بود، پردازنده قدرت بیشتری داشت. به عنوان مثال پردازنده اینتل ۸۰۴۸۶ از نسل (۴۸۶)، پردازنده‌ای سریع‌تر از ۸۰۳۸۶ از نسل (۳۸۶) بود. این روند تا تولید و نامگذاری پردازنده‌‎های پنتیوم اینتل ادامه داشت. پردازنده پنتیوم که همان ۸۰۵۸۶ بود یک تغییر رویه در نامگذاری بود که بعد از آن نامگذاری پردازنده‌ها با نام انجام گرفت مانند Athlon، Duron، Pentium، Celeron و …

 

انواع پردازنده

انواع پردازنده

امروزه علاوه بر نامگذاری‌های متفاوت، تکنولوژی‎های متفاوتی در تولید پردازنده‌ها استفاده می شود مانند معماری (معماری ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی)، فرکانس کاری، تعداد هسته ها و … . در جدول زیر نام چند سری از پردازنده‌های خانگی و اداری آورده شده است.

 

پردازنده های AMD

Athlon II

E2 series

A4 series

A6 series

A8 series

A10 seriesPhenom X3

Athlon 6-series

Athlon 4-series

Athlon X2

Phenom IITurion 64

Athlon 64 X2

Turion 64 X2

Phenom FX

Phenom X4Sempron

Athlon 64

Mobile Athlon 64

Athlon XP-M

Athlon 64 FXK6-2

K6-III

Athlon

Duron

Athlon XP

پردازنده های اینتل

Pentium Gold

Core i3

Core i5

Core i7

Core i9Pentium

Extreme Edition

Core Duo

Core 2 Duo

Core 2 QuadPentium 4

Mobile Pentium 4-M

Pentium DPentium

Pentium w/ MMX

Pentium Pro

Pentium II

Celeron

Pentium III

Pentium M

Celeron M4004

8080

8086

8087

8088

80286 (286)

80386 (386)

80486 (486)

Pentium Gold را در مقاله “Pentium Gold چیست؟” بخوانید.

 

بازار هدف سری های AMD Opteron و Itanium و Xeon اینتل سرورها و کامپیوترهای با مقاصد خواص و فوق حرفه‌ای هستند.

پردازنده‌های آرم (ARM)

پردازنده‌های آرم (ARM) که در گوشی های موبایل، گیم بوی‌ها، ماشین حساب‌ها و حتی هارددیسک‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، توسط کمپانی Acorn Computers بر اساس معماری مبتنی بر RISC در دهه‌ی ۸۰ میلادی ابداع شدند. در اواخر دهه ۸۰ میلادی با کمک Apple Computer این معماری توسعه پیدا کرد و در نهایت در سال ۱۹۹۲، ARM6 رونمایی شد. این روند توسعه تا رونمایی از ARM11 و Cortex ادامه یافت و هم اکنون معماری ۶۴ بیتی نیز برای این پردازنده‌ها در حال تولید و استفاده است.

 

پردازنده های ARM

پردازنده های ARM

آرم پردازنده‌های خود را بر اساس دستورات RISC توسعه می‌دهد، اما RISC چیست؟ RISC مخفف عبارت Reduced Instruction Set Computing است. برخلاف پردازنده‌های ARM که از این معماری استفاده می‌کنند، پردازنده‌های اینتل و AMD از معماری CISC یا Complex Instruction Set Computing استفاده می‌کنند. دو معماری RISC و CISC برای استفاده در کاربردهای متفاوت طراحی شده‌اند. یک پردازنده‌ی مبتنی بر معماری RISC برای این منظور طراحی شده است تا تعداد دستورات ارسالی به پردازنده از سوی برنامه‌ در حال اجرا کاهش یابد. در واقع مجموعه‌ی دستورات مورد استفاده در معماری RISC بسیار پایین‌تر است. با توجه به اینکه تعداد دستورات ارسالی در معماری RISC کاهش پیدا کرده، فرکانس پردازشی بالا است و پردازنده می‌تواند در هر ثانیه دستورات بیشتری در مقایسه با CISC اجرا کند.

 

زمانی که مجموعه‌ی دستورات اجرایی توسط پردازنده کاهش پیدا کند، پیچیدگی پردازنده نیز کاهش می‌یابد و می‌توان مدار تراشه را به شکل ساده‌تری طراحی کرد. پردازنده‌های مبتنی بر RISC دارای ترانزیستورهای کمتری هستند که همین موضوع منجر به کاهش انرژی مصرفی توسط پردازنده می‌شود. سادگی طراحی پردازنده در کنار کاهش تعداد ترانزیستورها نتیجه‌ای جز کاهش سایز تراشه (Die) ندارد. سایز تراشه (یا Die) به سطح مقطعی اطلاق می‌شود که روی ویفر سیلیکونی برای ساخت یک پردازنده تخصیص داده می‌شود. نتیجه کاهش سایز، امکان اضافه کردن کامپوننت‌های بیشتر روی پردازنده با اتصالات کمتر است، از این‌رو پردازنده‌های ARM کوچک‌تر هستند و انرژی کمتری مصرف می‌کنند.

 

تشخیص مدل و نوع پردازنده

در سیستم عامل ویندوز از سه طریق زیر می‌توانید مدل پردازنده را شناسایی کنید:

 

از طریق My Computer

ساده‌ترین راه برای تشخیص مدل و نوع سی پی یو استفاده از این راه است. بدین صورت که بروی آیکن My Computer راست کلیک کرده و سپس گزینه Properties را کلیک کنید. در بخش System و جلوی عبارت Processor مدل سی پی یو را می‌یابید.

 

تشخیص مدل پردازنده

تشخیص مدل پردازنده توسط My Computer

از طریق System Information

ابتدا دکمه استارت را کلیک کرده و عبارت System information را جستجو نمایید. در پنجره باز شده همانند شکل زیر می توانید مشخصات سی پی یو را مشاهده نمایید.

 

تشخیص مدل پردازنده توسط System Information

تشخیص مدل پردازنده توسط System Information

از طریق CMD

ابتدا بر روی دکمه استارت کلیک کرده و سپس دکمه CMD را جستجو نمایید. در پنجره باز شده عبارت “wmic cpu get /format:list” را وارد و سپس کلید Enter را فشار دهید. همانطور که در شکل زیر می‌بینید، مشخصات سی پی یو نمایش داده می‌شود.

 

تشخیص مدل پردازنده

تشخیص مدل پردازنده توسط CMD

با استفاده از نرم‌افزار CPU-Z

یکی از متداول‌ترین راه‌های تشخیص نوع سی پی یو استفاده از نرم‌‎افزار کاربردی CPU-Z است. با دانلود و اجرای برنامه صفحه زیر و مشخصات پردازنده را در برگه اول می‌توانید مشاهده نمایید.

 

تشخیص مدل پردازنده

تشخیص مدل سی پی یو توسط CPU-Z

سرعت پردازنده ها

سرعت سی پی یو، فرکانس کاری، Clock Speed یا Clock Rate همگی به یک مفهوم اصلی اشاره دارند. واحد سنجش سرعت سی پی یو هرتز (Hertz) است و عموما به دلیل بزرگ بودن با واحد گیگاهرتز (Gigahertz) معرفی می‌شود. گیگاهرتز را به اختصاصی به صورت GHz نمایش می‌دهند. سرعت سی پی یو یا فرکانس کاری هر سی پی یو در واقع نشان می‌دهد که آن هسته‌ی پردازشگر در هر ثانیه قادر به انجام چند دستور است. به عنوان مثال اگر گفته می‌شود که سرعت سی پی یو یا فرکانس کاری پردازنده‌ای ۱٫۸ گیگاهرتز است، یعنی این سی پی یو در هر ثانیه ۱,۸۰۰,۰۰۰,۰۰۰ دستور را پردازش می‌کند.

 

افراد بسیاری به اشتباه سرعت کامپیوتر (منظور راندمان کل کامپیوتر) خود را با فرکانس کاری پردازنده یکی می دانند. مانند اینکه می گویند سرعت لپ تاپ من ۲ گیگاهرتز است و از سرعت لپ تاپ تو که ۳ گیگاهرتز است کندتر است. در حالی که در زمان حال سرعت پردازنده را نیز فقط با معیار فرکانس نمی توان مقایسه کرد. این مورد برای کل سیستم که مجموعه از پارامترهای گوناگون تعیین سرعت است صد البته صادق است.

سرعت کلاک یا همان فرکانس یک پردازنده معادل است با حاصلضرب فرکانس پایه (BCLK) (که معمولا ۱۰۰ مگاهرتز است) در یک ضریب که با عنوان مولتی ‌پلایر (Multiplier) شناخته می‌شود. به عنوان مثال فرکانس یک پردازنده‌ی ۳.۵ گیگاهرتزی از فرکانس پایه‌ی ۱۰۰ مگاهرتز و ضریب ۳۵ به دست می‌آید.

 

فرکانس پایه توسط یک چیپ در مادربرد تولید می‌شود که تمامی عملکردهای کامپیوتر را یکسان و تنظیم می‌کند. در درون این چیپ از یک قطعه کریستال استفاده شده است که با اعمال جریان الکتریکی شروع به لرزش می‌کند و فرکانس پایه را تولید می‌کند. کوچکترین زمانی که قطعات کامپیوتر می توانند داده‌ها را ارسال یا دریافت کنند یک کلاک پلاس است.

 

آیا امکان استفاده از پردازنده گرافیکی به جای پردازنده اصلی هست؟

با اینکه GPU ها نیز مانند CPU ها می‌توانند عملیات ریاضی و منطقی را انجام دهند، اما هر کدام از این پردازنده‌ها برای کار خاصی طراحی و تولید می‌شوند. بنابراین بهینه سازی های انجام شده بروی هر پردازنده، آن پردازنده را برای کاری هدفی خاص مناسب و توجیه پذیر (از لحاظ اقتصادی) می کند.

 

اطلاعات کامل راجع به کارت گرافیک و پردازنده گرافیکی را در مقاله “کارت گرافیک، از سیر تا پیاز” بخوانید.

 

سوکت چیست؟

پردازنده‌ها برای این که روی مادربرد نصب شوند، از اتصال دهنده‌ای استفاده می‌کنند که در اصطلاح به آن سوکت گفته می‌شود.همانطور که در شکل زیر می‌بینید سوکت ها انواع مختلفی دارند.

 

انواع سوکت

سوکت PGA

سوکت PGA که مخفف Pin Grid Array است نوعی اتصال تقریبا مرسوم و حتی قدیمی پردازنده به حساب می‌آید. در این اتصال پین ها بروی پردازنده و سورخ‌های پین های مربوطه بروی سوکت طراحی می‌شود. فلز و سرامیک سازنده پین ها و سورخ‌ها می بایست تحمل زیادی برای گرمای ناشی از جریان زیاد عبوری در پردازنده داشته باشند.

 

 

سوکت LGA

سوکت LGA که مخفف عبارت Land Grid Array است، نسل جدید سوکت ها به حساب می‌آید. تفاوت این سوکت ها در این است که پین های اتصال در این روش در سوکت طراحی و پردازنده دارای سطوحی تماس است.

 

 

نکته مهم این که سوکت نصب پردازنده‌های اینتل و AMD از زمین تا آسمان با هم فرق دارند. پردازنده‌های جدید اینتل دارای سوکت LGA هستند اما در پردازنده‌های AMD با سوکت AM4 شاهد استفاده از سوکت PGA هستیم (البته پردازنده‌های مدل AMD Threadripper از سوکت LGA استفاده می‌کنند). به غیر از تفاوت در نوع اتصال، تعداد پین‌هایی که در هر خانواده از پردازنده‌ها استفاده می‌شود هم با خانواده‌ی قبلی از همان تولید کننده فرق دارد. به عنوان مثال در گذر از سوکت LGA 1150 اینتل به سوکت LGA 1151، اضافه شدن تنها یک پین اضافه باعث شد تا سازگاری این دو خانواده از نظر سوکت به هم بریزد و مصرف‌کننده نتواند محصول جدید را روی مادربرد قدیمی خود نصب کند. البته در پردازنده‌های نسل جدیدی اینتل Coffee Lake با اینکه مانند نسل قبل از سوکت LGA 1151 استفاده می کنند، اما با مادربردهای نسل قبل خود سازگاری ندارند. به همین دلیل است که پیوسته تکرار می‌کنیم ابتدا باید پردازنده‌ی مناسب خودتان را پیدا کنید و سپس سراغ انتخاب مادربرد بروید.

 

اورکلاک چیست؟ نحوه‌ی اورکلاک سی پی یو چگونه است؟

سرعت کلاک یا همان فرکانس یک سی پی یو معادل است با حاصلضرب فرکانس پایه (BCLK) (که معمولا ۱۰۰ مگاهرتز است) در یک ضریب که با عنوان مولتی ‌پلایر (Multiplier) شناخته می‌شود. به عنوان مثال فرکانس یک پردازنده‌ی ۳.۵ گیگاهرتزی از فرکانس پایه‌ی ۱۰۰ مگاهرتز و ضریب ۳۵ به دست می‌آید. در دنیای حرفه‌ای‌های کامپیوتر، مفهومی به نام اورکلاک (Overclock) وجود دارد که با تغییرات در مشخصات فنی سخت‌افزارها، عملکرد کامپیوتر را بهبود می‌دهد. یکی از راه‌های اورکلاک کردن کامپیوتر، دستکاری در فرکانس پایه و مولتی پلایر پردازنده است. اما معمولا در پردازنده‌های ارزان، ضریب مولتی ‌پلایر توسط سازنده قفل (Locked) می‌شود و نمی‌توان تغییری در آن به وجود آورد. چنانچه بخواهید در این پردازنده‌ها به قدرت بیشتری دست پیدا کنید، تنها می‌توانید اندکی (کمتر از ۱۰ مگاهرتز) در فرکانس پایه تغییر ایجاد کنید تا پردازنده‌تان کمی تغییر را به خود ببیند. اما در مدل‌هایی که مولتی پلایر باز (Unlocked) دارند، می‌توانید هم فرکانس پایه و هم ضریب را تغییر دهید. اعمال تغییرات در مولتی‌پلایر و فرکانس مبنا کار ساده‌ای نیست و به سال‌ها تجربه و کار عملی نیاز دارد. در تولیدات اینتل مدل‌هایی که کدشان به K ختم می‌شوند دارای مولتی‌پلایر باز هستند ولی تمامی پردازنده‌های جدید AMD دارای ضریب باز و قابل اورکلاک هستند. مدل‌هایی مثل Core i7-7700K اینتل یا Ryzen 7 1800X ای‌ام‌دی از بهترین مدل‌های روز هستند که مولتی‌پلایر باز دارند. دقت داشته باشید که استفاده از یک پردازنده‌ی اورکلاک شده درست مثل استفاده از خودرویی است که موتور توربوشارژ دارد. با وجود این که قدرت بیشتری تحویل می‌گیرید، شاهد استهلاک بیشتری هم خواهید بود.

 

 

یکی از فاکتور های مهم برای راندمان کلی سیستم انتخاب درست حافظه اصلی یا همان حافظه رم (ram) است. با نیویوز همراه باشید تا با بررسی تمامی مشخصات رم خرید کامپیوتر خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهید.

 

 

افزایش تقاضا برای کامپیوترهای شخصی همراه در ماه‌های اخیر باعث شد تا فروش جهانی PC در دوران اوج ویروس کرونا مجددا رشد کند.

 

 

با پایان یافتن فصل دوم سال ۲۰۲۰، آمارها از رشد فروش کامپیوتر شخصی در بازارهای جهانی خبر می‌دهند. گزارش‌های Gartner و IDC نشان می‌دهد که تقاضا برای فرم‌فاکتور همراه کامپیوترهای شخصی (لپ‌تاپ)، مسیری افزایشی را طی می‌کند. سیاست‌های دورکاری نیز باعث شده‌اند تا تقاضا برای کامپیوترها در نقاط گوناگون جهان افزایش پیدا کند و آمار فروش شرکت‌ها، بهتر شود.

 

رشد سالانه‌ی فروش کامپیوتر شخصی در مقایسه‌ی فصل دوم سال ۲۰۲۰ با فصل مشابه سال ۲۰۱۹، بین ۳ تا ۱۱ درصد گزارش می‌شود. درواقع شرکت‌های تحلیل‌گر بازار، آمار متفاوتی را ارائه می‌کنند. به‌عنوان مثال گارتنر رقم ۲/۸ درصد را به‌عنوان رشد سالانه نسبت به فصل دوم سال گذشته بیان کرده و مجموع فروش را ۶۴/۸ میلیون دستگاه عنوان می‌کند. IDC گزارشی خوش‌بینانه‌تر دارد و با اشاره به رشد ۱۱/۲ درصدی نسبت به فصل دوم سال گذشته، مجموع فروش کامپیوترهای شخصی را ۷۲/۳ میلیون دستگاه عنوان می‌کند. فراموش نکنید که IDC، تبلت‌ و کروم‌بوک را نیز جزو کامپیوترها همراه به شمار می‌آورد و گارتنر در گزارش خود، آن‌ها را لحاظ نمی‌کند.

 

صرف‌نظر از تفاوت دو مؤسسه‌ی معتبر آماری، گزارش‌های جدید نشان‌دهنده‌ی بهبود قابل‌توجه وضعیت بازار نسبت به فصل اول سال ۲۰۲۰ هستند. در فصل گذشته، شاهد کاهش فروش ۱۰ تا ۱۲ درصدی در بازار کامپیوترهای شخصی بودیم که به‌خاطر بحران‌های زنجیره‌ی تأمین بر اثر ویروس کرونا ایجاد شده بود. همچنین رشد فروش در فصل دوم ۲۰۲۰، نشانه‌ای از بهبود بازار کامپیوترهای شخصی است که در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ وضعیت مناسبی نداشت.

 

 

 

 

میکاکو کیتاگاوا، تحلیل‌گر گارتنر، می‌گوید بخشی از بازگشت نمودار فروش به وضعیت امیدوارکننده به این خاطر رخ داد که تعداد زیادی از توزیع‌کننده‌ها و فروشنده‌ها، انبارهای خود را پس از ضربه‌های سنگین به زنجیره‌ی تأمین در ابتدای سال، مجددا پر کردند. او همچنین نیاز به تجهیزات جدید برای پیاده‌سازی سیاست‌های دورکاری و آموزش از راه دور را کلید مهمی در افزایش فروش لپ‌تاپ دانست. کیتاگاوا در پایان هشدار می‌دهد که روند افزایشی فروش، تا پس از سال ۲۰۲۰ ادامه پیدا نخواهد کرد.

 

جیتش اوبرانی، تحلیل‌گر IDC هم اعتقاد دارد دورکاری و آموزش از راه دور، از فاکتورهای مهم افزایش فروش کامپیوترهای شخصی خصوصا در دسته‌ی همراه بوده‌اند. البته او می‌گوید نباید به آمارهای کنونی خوش‌بین ماند. اوبرانی اعتقاد دارد دوران رکود پساکرونا، شاید ضربه‌های سنگینی به بازار کامپیوترهای شخصی وارد کند.

 

هر دو شرکت تحلیل بازار، رشد قابل‌توجهی را برای HP گزارش دادند. گارتنر، شرکت آمریکایی را پس از لنوو و IDC، آن‌ها را در صدر فروشنده‌های کامپیوتر شخصی در جهان قرار می‌دهد. اپل در آمار هر دو شرکت در میانه‌ی فهرست قرار می‌گیرد و در گزارش گارتنر، ایسوس پایین‌ترین رتبه را دارد. این شرکت تایوانی در فهرست برترین فروشنده‌های IDC دیده نمی‌شود.

 

 

 

کیتاگاوا می‌گوید داده‌های کنونی نشان‌دهنده‌ی پنجمین فصل رشد در بازار ایالات متحده هستند که با تغییر قابل‌توجه در نوع مشتریان هدف نیز همراه بود. او می‌گوید افزایش تقاضا برای کامپیوترهای همراه در ایالات متحده، با کاهش ۴۴ درصدی تقاضا برای کامپیوترهای رومیزی همراه بوده است.

 

شاید در نگاه اول، سیاست‌های کار در خانه دلیل خوبی برای خرید بیشتر کامپیوترهای همراه نباشد. درواقع پیش‌بینی می‌شود کاربران خانگی، کامپیوترهای رومیزی را ترجیح دهند. ازطرفی ماهیت همه‌کاره‌ی لپ‌تاپ‌ها درکنار مجهز بودن به وب‌کم، آن‌ها را به انتخاب‌های مناسبی در دوران رکود بازار تبدیل می‌کند. به‌علاوه، تعطیلی شرکت‌های گوناگون باعث شد تا نیاز به کامپیوترهای رومیزی هم کاهش پیدا کند و همه‌ی این موارد، رشد قابل‌توجه دسته‌ی لپ‌تاپ را توجیه می‌کند.

 

 

درنهایت گزارش اخیر نشان می‌دهد که همه‌گیری ویروس کرونا یک شمشیر دولبه بود که با وجود ضربه زدن به جریان تأمین، نیازهای جدیدی را در بازار سخت‌افزار ایجاد کرد. البته همان‌طور که گفته شد، IDC و گارتنر هشدار می‌دهند که روند رشد، ادامه‌دار نخواهد بود.

 

 

منبع : زومیت 

 

پردازنده‌های AMD مبتنی بر معماری Zen 3 در وضعیتی عالی در مسیر توسعه‌ی نهایی قرار دارند و در سال جاری معرفی می‌شوند.

مدیرعامل AMD، دکتر لیزا سو، مجددا تأکید کرد که Zen 3 برای معرفی در ماه‌های پیش‌رو در سال جاری آماده می‌شود. او می‌گوید درحال حاضر پردازنده‌ها در سطح آزمایشگاهی در وضعیتی عالی قرار دارند. اخیرا شایعه‌هایی مطرح شده بود که پردازنده‌های جدید تیم قرمز تا سال ۲۰۲۱ برای عرضه بازار آماده نمی‌شوند، اما شرکت برای دومین بار تأکید می‌کند که تا پنج ماه آینده، شاهد رونمایی از محصولات نهایی خواهیم بود.

 

بحران ویروس کرونا باعث شد تا بسیاری از رونمایی‌های سال ۲۰۲۰ با تأخیر روبه‌رو شوند. همین روند باعث شد تا نگرانی از تأخیر در معرفی و عرضه‌ی پردازنده‌های جدید AMD هم به اوج برسد. حدس و گمان‌ها زمانی به اوج رسید که دیجی‌تایمز در گزارشی ادعا کرد پردازنده‌های دسکتاپ رایزن ۴۰۰۰ تا سال ۲۰۲۱ آماده‌ی معرفی و عرضه نخواهند شد. یکی از دلایل احتمالی تأخیر، عملکرد عالی نسل کنونی پردازنده رایزن ۳۰۰۰ در مقابل محصولات موجود اینتل در بازار بیان شد. به‌علاوه، معرفی خانواده‌ی محصولات 3000XT این احتمال را افزایش داد که Zen 3 تا سال ۲۰۲۱ معرفی نخواهد شد.

در همان زمان انتشار گزارش دیجی‌تایمز، AMD با جدیت ادعاهای مطرح‌شده را تکذیب کرد. آن‌ها شایعه‌های تأخیر در معرفی و عرضه‌ی محصولات را «نادرست» بیان کردند. لیزا سو، روز گذشته در ویدیویی به مناسبت اولین سالگرد معرفی نسل سوم پردازنده‌های رایزن و سری محصولات رادئون ۵۰۰۰ و پردازنده‌های 3000XT، بار دیگر روی ادامه‌دار بودن توسعه‌ی Zen 3 و معرفی محصولات در سال جاری تأکید کرد.

 

اخبار جدیدی که پیرامون AMD منتشر می‌شوند، تولید انبوه پردازنده‌های دسکتاپ رایزن ۴۰۰۰ با کد نام Vermeer را محتمل می‌دانند. تراشه‌های جدید، احتمالا نسبت به نسل‌های گذشته با بهبود قابل‌توجه فاکتور IPC همراه خواهند بود. درنتیجه مصرف‌کننده‌ها اکنون دلیلی خوبی برای منتظر ماندن معرفی و عدم خرید پردازنده‌های کنونی رایزن ۳۰۰۰ دارند. البته AMD برای افزایش تمایل کاربران به نسل کنونی،‌ نسخه‌ای رایگان از بازی Assassin's Creed Valhalla را به‌رایگان عرضه می‌کند.

 

لیزا سو در ویدیوی جدید خود به پردازنده‌های 3000XT هم اشاره می‌کند. البته بسیاری از کارشناسان سخت‌افزار، بهبود عملکرد این پردازنده‌ها را نسبت به نسل قبلی آن‌چنان بالا نمی‌دانند. آن‌ها به مصرف‌کننده‌ها پیشنهاد می‌کنند که از همان نسل قبلی رایزن ۳۰۰ استفاده کنند یا منتظر عرضه‌ی محصولات مبتنی بر Zen 3 بمانند.

 

 

منبع : زومیت 

 

اواخر سال ۱۳۹۷ بود که زمزمه‌های ورود برند جی‌پلاس به بازار کشور شنیده شد. در ابتدا صحبت از تولید تلویزیون‌های این برند بود اما گذر زمان نشان داد که جی‌پلاس به فکر ورود به حوزه‌های دیگر از جمله یخچال، تلویزیون، تجهیزات تهویه مطبوع و‌ گوشی موبایل هم هست و در کنار آن نیم نگاهی هم به کامپیوتر و تجهیزات جانبی دارد. در دسته‌بندی محصولات مرتبط با کامپیوتر اما هنوز محصولات چندانی به چشم نمی‌خورد. یکی از این محصولات ماوس و کیبورد بیسیم GKM-J70WT است.

 

 

 

 

مشخصات ماوس و کیبورد جی‌پلاس :

 

اتصال بیسیم ماوس و کیبورد از طریق یک دانگل USB با فاصله کارکرد تا ۱۰ متر

وزن کیبورد ۸۰۰ گرم و ماوس ۱۰۰ گرم

تغذیه با ۲ عدد باتری نیم قلمی برای کیبورد و یک باتری قلمی برای ماوس

کیبورد مقاوم در برابر نفوذ آب و گرد و غبار

حروف حک شده فارسی روی کیبورد

دقت ماوس تا ۱۶۰۰dpi

ماوس با قابلیت استفاده توسط هر دو دست

دوام باتری تا یک سال

در نگاه اول ماوس و کیبورد جی‌پلاس بسیار با کیفیت و زیبا به نظر می‌رسد. رنگ ماوس و کیبورد ترکیبی از مشکی در بخش زیرین و خاکستری در بخش بالایی است اما بخش خاکستری ماوس کمی کم رنگ‌تر و براق‌تر از کیبورد به نظر می‌رسد در حالی که رنگ کیبورد به تیره‌گی و ماتی تمایل دارد. با این حال تفاوت رنگ این دو در حدی است که بعد از مدتی به آن عادت می‌کنید و چندان به چشم‌تان نمی‌آید.

 

کیبورد جی‌پلاس GKM-J70WT/K

کیبورد جی‌پلاس ضخامت کمی دارد و روی میز جای چندانی اشغال نمی‌کند. در زیر کیبورد کلید روشن کردن دستگاه و نیز درپوش دو باتری نیم قلمی و جایگاه دانگل USB به چشم می‌خورد. در چهار گوشه بخش زیرین کیبورد لاستیک‌هایی قرار گرفته که به خوبی از لیز خوردن روی میز جلوگیری می‌کنند. در میانه پایینی و دقیقا زیر کلید Fn هم یک برآمدگی برای جلوگیری از تاب برداشتن کیبورد در هر بار فشردن کلیدهای وسط (از جمله اسپیس) در نظر گرفته شده است. اگر گاهی عادت به محکم فشار دادن اسپیس دارید، در این صورت این بخش کیبورد کمی به پایین فرو می‌رود و صدای کم ناشی از برخورد برآمدگی به سطح احساس می‌شود. شاید اگر شاسی کیبورد کمی محکم‌تر بود یا در این بخش هم یک لاستیک تعبیه می‌شد شاهد چنین مشکلی نبودیم.

 

 

 

جنس کلیدهای کیبورد و چاپ فارسی و انگلیسی روی آنها با کیفیت هستند و به نظر می‌رسد تا سال‌ها در مقابل پاک شدن نوشته‌ها مقاوم باشند. جی‌پلاس همچنین یک کلید فانکشن (Fn) را در ردیف پایینی در نظر گرفته که با فشردن همزمان با کلیدهای F1 تا F12 امکاناتی از جمله تغییر ولوم ویندوز، کنترل موسیقی و باز کردن مرورگر و ... را در اختیارتان می‌گذارد و خوشبختانه در ویندوز ۱۰، برای کارکرد نیاز به درایور ندارد.

 

طراحی کیبورد به گونه‌ای است که با زاویه مناسبی روی میز قرار می‌گیرد و به همین دلیل کار با آن نسبتا راحت است البته خبری از پایه‌های با زاویه قابل تنظیم نیست. عمق فشرده شدن کلیدها بسیار کم و شبیه به لپتاپ‌ها است. به همین دلیل اگر به دنبال کیبوردی هستید که تجربه تایپ مشابه با لپ‌تاپ را در اختیارتان بگذارد این مدل می‌تواند گزینه مناسبی باشد. کلیدها همچنین بسیار نرم فشرده می‌شوند و در بازگشت به بالا هم فیدبک چندان محکمی ندارند. در نتیجه می‌توان گفت که اگرچه برای تایپ عالی نیستند اما قابل قبولند. صدای تایپ با کیبورد هم چندان بالا نیست اما نمی‌توان گفت که با یک کیبورد کاملا بی‌صدا طرف هستید.

 

ماوس جی‌پلاس GKM-J70WT/M

ماوس هم مشابه کیبورد طراحی ظریفی دارد. سطح روی ماوس یکپارچه طراحی شده و اسکرول فلزی در میانه دو کلیک هم حس یک محصول با کیفیت را القا می‌کند. در زیر ماوس کلید روشن و خاموش کردن و درپوش باتری و دانگل USB به چشم می‌خورد. بر خلاف کیبورد که به دو باتری نیم قلمی وابسته است،‌ ماوس با یک باتری قلمی کار می‌کند اما چراغی برای نمایش میزان باتری در نظر گرفته نشده است.

 

 

 

ماوس ارتفاع بسیار کمی دارد که البته بی علت هم نیست. جی‌پلاس در طراحی ماوس و کیبورد، زیبایی و شیک بودن در کنار قابلیت حمل آسان را در اولویت قرار داده و به همین دلیل شاهد یک ماوس سبک و ظریف اما نه چندان خوش دست هستیم. در نتیجه اگر به استفاده از ماوس‌های بزرگ و حجیم عادت دارید، کار با این مدل برایتان سخت است.

 

از نقاط قوت ماوس طراحی متقارن آن است و به همین دلیل می‌توان با هر دو دست از آن استفاده کرد. وزن کم ماوس هم موجب شده برای حمل و نقل روزانه و  استفاده در کنار لپ‌تاپ گزینه مناسبی باشد. ماوس همچنین تاخیر قابل توجهی ندارد و برای استفاده‌های روزمره نظیر وب‌گردی کاملا مناسب است. به گفته جی‌پلاس، موس و کیبورد تا یک سال بدون نیاز به تعویض باتری کار می‌کنند.

 

 

منبع : دیجیاتو

 

 

 

شرکت هواوی به تازگی نام تجاری هواوی میت وی – Huawei Mate V‌ را به مالکیت خودش درآورده است. تصور می‌شود این نام، مربوط به گوشی منعطف بعدی چینی‌ها است.

 

وقتی سال گذشته نخستین نسل از گوشی‌های منعطف برای بازار معرفی شدند، صحبت‌های ضد و نقیضی از سوی مردم شنیده می‌شد. بسیاری از کاربران تصور می‌کردند که این فقط یک تکنیک برای فروش گوشی است و قیمت بالای آن باعث هرچه دورتر شدن کاربران از خرید آن می‌شود. با وجود تمام این نظرات، تولیدکنندگان این گوشی‌ها را تولید کردند و اکنون در بازار موجود است. در حال حاضر ما گوشی‌های سامسونگ گلکسی فولد، موتورولا ریزر ۲۰۱۹ و هواوی میت ایکس را در بازار داریم. انتظار می‌رود پاییز پیش رو گوشی‌های منعطف جدیدی نیز معرفی شوند. ما نام یکی از آن‌ها را می‌دانیم.

 

چند روز پیش، شرکت هواوی تکنولوژی یک نام تجاری جدید به نام Mate V را به نام خودش ثبت کرد. این نام تجاری در کلاس ۹ ثبت شده است که محدوده دستگاه‌های الکترونیکی را شامل می‌شود. هواوی پیشتر از این سبک نام‌گذاری در گوشی‌های هوشمند خودش استفاده کرده است. هواوی میت اس اولین گوشی حساس به فشار این شرکت و میت ایکس نیز نخستین گوشی منعطف آن‌ها بود.

 

 

 

بنابراین انتظار می‌رود گوشی منعطف بعدی این شرکت باشد که احتمالاً در اواخر سال ۲۰۲۰ معرفی شود، هواوی میت وی – Huawei Mate V نام داشته باشد. این شرکت چینی اوایل سال حق اختراعی را به نام خود ثبت کرده بود که یک گوشی منعطف مانند گلکسی فولد را با یک صفحه تاشو به سمت داخل نشان می‌داد. در سمتی دیگر، هواوی یک طرح مفهومی دیگر شبیه به طراحی موتورولا ریزر ۲۰۱۹ را نیز به نام خود ثبت کرده است. این دقیقاً‌ همان کاریست که سامسونگ با طراحی گلکسی زد فلیپ نیز تکرارش کرد.

 

البته که در این لحظه ما فقط در مورد یک نام تجاری صحبت می‌کنیم. شرکت‌ها معمولاً نام‌های تجاری مختلفی را به مالکیت خودشان درمی‌آورند که بلااستفاده می‌ماند؛ پس لزوماً نمی‌تواند Mate V نیز به یک گوشی تجاری تبدیل شود.

 

 

منبع : گجت نیوز 

 

اولین گوشی سامسونگ با باتری ۶۸۰۰ میلی آمپر ساعتی غول پیکر به نام گلکسی ام ۴۱ – Samsung Galaxy M41 به زودی روانه‌ی بازار خواهد شد.

 

 

تا قبل از این و طبق روال گزارش‌هایی که منتشر شده بود بسیاری از کاربران تصور می‌کردند که سامسونگ برنامه تولید گلکسی ام ۴۱ را به طور کامل متوقف کرده و مستقیما قصد دارد از گلکسی M51 عنوان نسل جدید سری میان رده های خود رونمایی کند. گفته می‌شد که این موضوع به دلیل مشکلات مربوط به نمایشگر این مدل گرفته شده است، اما حالا گلکسی ام چهل و یک تاییدیه ۳C را دریافت کرده است و باتری غول پیکر آن نیز طبق گزارش سم موبایل روی وب سایت Safety Korea مشاهده شده است.

 

 

 

 

این دو تاییدیه نشان می‌دهد که سامسونگ هنوز هم تولید این گوشی را در دستور کار قرار دارد. طبق لیست منتشر شده توسط این خبرگزاری گویا قرار است گلکسی ام ۴۱ اولین گوشی سامسونگ با باتری ۶۸۰۰ میلی آمپر ساعتی باشد که اگر این موضوع به واقعیت تبدیل شود، آن را به بزرگترین باتری قرار گرفته داخل یک گوشی گلکسی سامسونگ تا به اینجای کار تبدیل می‌کند.

 

شارژ این باتری غول‌پیکر چندین ساعت طول می‌کشد!

البته نکته مهم اینجاست که با توجه به این که گوشی های سری ام جزو مدل‌های اقتصادی و اولیه سامسونگ محسوب می‌شوند، گلکسی M41 نیز نهایتا از توان شارژ پانزده وات برخوردار خواهد بود بنابراین مدت زمان زیادی طول می‌کشد که باتری غول‌پیکر آن به طور کامل شارژ شود.

 

البته برای برخی از کاربران این موضوع مشکل بزرگی محسوب نمی‌شود زیرا تعداد زیادی از افراد ترجیح می‌دهند که گوشی آنها با یک بار شارژ کامل در طول شب، ظرفیت زیادی را برای انجام فعالیت‌های روزمره در طول روز به آنها بدهد و افزایش ظرفیت باتری را به بالا بودن سرعت شارژ آن ترجیح می‌دهند.

 

 

 

 

 

در ضمن توجه داشته باشید که این امکان همچنان وجود دارد که گلکسی ام ۴۱ برای همیشه به فراموشی سپرده شود و باتری غول‌پیکر آن برای گلکسی ام ۵۱ به کار گرفته شود که صحبت‌ها پیرامون آن در حال زیاد شدن است.

 

همچنین سامسونگ برای پایین آمدن هزینه‌های تولید تصمیمات دشواری گرفته و برای این که قیمت نهایی گوشی پایین‌تر بیاید، تصمیم گرفته است از ‌پنل‌های اولد تولیدی کمپانی China Star به جای نمایشگرهای اولد خودش استفاده کند. تصمیمی که تا پیش ا این برای گوشی های گلکسی کاملا باورنکردنی به نظر می‌رسید.

 

مشخصات سامسونگ گلکسی ام ۵۱ – Samsung Galaxy M51

از حیث مشخصات سخت افزاری این گوشی علاوه بر این که احتمالا اولین گوشی سامسونگ با باتری ۶۸۰۰ میلی آمپر ساعتی محسوب می‌شود، قرار است از پردازنده اسنپدراگون ۷۳۰ به همراه هشت گیگابایت حافظه رم و ۱۲۸ گیگابایت ظرفیت داخلی برخوردار باشد.

 

یک نمایشگر ۶.۵ اینچی با حفره‌های درون نمایشگر برای قرار گرفتن دوربین سلفی، جک هدفون روی لبه بالایی دیوایس و تعبیه سنسور اثر انگشت داخل نمایشگر از دیگر ویژگی‌های فنی این مدل جذاب محسوب می‌شوند. همچنین مشابه پرچمداران سری گلکسی اس بیست در اینجا نیز شاهد یک کادر مستطیلی برای دوربین‌ها خواهیم بود که از ساختاری سه‌گانه متشکل از یک دوربین ۶۴ مگاپیکسلی به عنوان سنسور اصلی و یک فلش ال ای دی برخوردار خواهد بود.

 

طبق گزارش‌ها انتظار داریم که گلکسی ام پنجاه و یک با قیمتی در حدود ۲۵۰ دلار و در حوالی ماه سپتامبر (اواخر شهریور ماه) رونمایی شود.

 

 

منبع : گجت نیوز 

 

 

اولین اثر استودیو‌ی تازه‌ تاسیس کلد سیمتری (Cold Symmetry) بازی در حال توسعه‌ی Mortal Shell در ژانر اکشن نقش‌آفرینی است که به نظر می‌رسد بسیار به آثار خاص و هاردکور شرکت بازی‌سازی فرام سافتور (From Software) مخصوصا آخرین عنوان منتشر شده‌ی این استودیو یعنی Sekiro: Shadows Die Twice شباهت دارد. تاکنون اطلاعات و تریلرهای متفاوتی از عنوان Mortal Shell برای بازی‌بازان منتشر شده است که هر کدام به تشریح بخشی از بازی به مانند گیم‌پلی و مکانیسم مبارزات آن پرداخته‌اند.

 

مطمئناً گیم‌پلی و محیط بازی شما را به یاد ویژگی‌های جذاب سری بازی‌های Dark Souls می‌اندازد. در تریلرهای منتشر شده از بازی Mortal Shell، حرکات دفع حمله یا به اصطلاح پری (parry) را مشاهده می‌کنیم که بسیار شبیه به ضد‌‌ حمله‌ی Mikiri یا حرکات نمایشی ویژه‌ی کشتن دشمنان در عنوان Sekiro: Shadows Die Twice هستند. همچنین در بازی Sekiro: Shadows Die Twice دشمنان دارای یک سیستم استقامت شبیه به یک محافظ هستند که در طول مبارزات از بین می‌رود، سپس بازی‌بازان می‌توانند به محض مشاهده‌ی علامت قرمز مخصوص، دشمنان را با یک حرکت ویژه از پا درآورده یا آسیب زیادی به آن‌ها وارد کنند. مکانیسمی که مشابه آن را می‌توان در عنوان Mortal Shell دید.

 

به تازگی استودیوی کلد سیمتری (Cold Symmetry) توسعه‌دهنده‌ی بازی Mortal Shell و شرکت پلی‌استک (Playstack) که عرضه‌ی آن به بازار را بر عهده دارند، در یک بیانیه‌ی رسمی اعلام نمودند که هم‌اکنون بازی‌بازان پلتفرم رایانه‌های شخصی که برروی فروشگاه اپیک گیمز (Epic Games) دارای حساب کاربری هستند، می‌توانند به تجربه‌ی بتای عمومی بازی Mortal Shell بپردازند. طبق اطلاعات منتشر شده، عنوان Mortal Shell یک بازی اکشن و نقش‌آفرینی در سبک سری بازی‌های Dark Souls به شمار می‌آید که قرار است در سال جاری میلادی برروی کنسول‌های پلی‌استیشن ۴، اکس‌باکس وان و پلتفرم رایانه‌های شخصی عرضه گردد. همچنین اعلام شده است که نسخه‌ی رایانه‌های شخصی این عنوان برای مدتی در انحصار فروشگاه اپیک گیمز باقی بماند.

 

این نسخه‌ی بتای عمومی به شما این امکان را خواهد داد تا از دو قابلیت Harros و Tiel در مبارزات استفاده نمایید تا بهتر با ویژگی‌ها و ظرافت آن‌ها در نبرد‌های بازی آشنا شوید. البته طبق اعلام استودیوی کلد سیمتری، این بتای عمومی حاوی هیچ اسپویل داستانی نخواهد بود تا همه‌ی علاقه‌مندان بتوانند از آن استفاده نمایند و با مکانیسم‌های مختلف گیم‌پلی بازی بیشتر آشنا شوند. همچنین توسعه‌دهندگان تعمدا بخش اعظمی از منطقه‌ی Fallgrim را از دسترس بازی‌بازان خارج کرده‌اند تا آن‌ها را در مناطق خاصی متمرکز کرده و اهداف مشخصی که برای آن‌ها در نظر گرفته شده است را انجام دهند.

 

به گفته‌ی توسعه دهندگان عنوان Mortal Shell، آن‌ها تلاش بسیاری کرده‌اند تا نبرد‌های بازی را تاکتیکال و عمیق طراحی نمایند. چالش‌ها و دشواری‌های مبارزات بازی به بازی‌بازان این اجازه را نخواهد داد که به صورت اتفاقی و بی‌پروا اقدام به حمله‌ به سمت دشمنان نمایند؛ بلکه آن‌ها باید کاملا هوشیاری خود را حفظ کنند و فقط در مواقعی که فرصت مناسبی برای حمله ایجاد می‌شود، اقدام به مبارزه با دشمنان مسیر خود نمایند. همچنین افراد باید برای انجام ضدحمله‌های ویرانگر محاسبات و دقت بسیاری به خرج دهند و در موقعیت مناسب اقدام به انجام این کار نمایند. همچنین تایید شد که بازی‌بازان قادر هستند برای مدت مشخصی سپرهای مخصوص خود را فعال کنند تا از ضربات مهلک دشمنان تا حدودی در امان باشند و یا سنگ‌های قدرت خود را استفاده کنند تا قدرت ضربات و حمله‌های خود را به سمت دشمنان بسیار بیشتر و سنگین‌تر نمایند.

 

طبق اطلاعات منتشر شده، نسخه‌ی بتای عمومی بازی Mortal Shell حدود ۶ گیگابایت حجم خواهد داشت و هم‌اکنون برروی فروشگاه اپیک گیمز در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد. در صورتی که تمایل به کسب اطلاعات بیشتری در مورد بازی Mortal Shell دارید، می‌توانید از طریق این نشانی به مشاهده‌ی تریلر ۴۰ دقیقه‌ای از این عنوان بپردازید.

 

 

منبع : گیمفا

 

شرکت کپکام (Capcom) به تازگی در رابطه با این موضوع که چرا نام نسخه‌ی جدید مجموعه‌ی Resident Evil را به جای Resident Evil 8 عنوان Resident Evil Village نام‌گذاری کرده‌اند، توضیحات جالبی را ارائه کرده است. در ادامه همراه ما باشید تا نگاهی به این صحبت‌ها داشته باشیم.

 

 

مدتی قبل بود که شرکت کپکام با معرفی عنوان Resident Evil Village در رویداد کنسول پلی‌استیشن ۵ باعث خوشحالی بسیاری از طرفداران خود شد. بازی Resident Evil Village دنباله‌ی نسخه‌ی قبلی سری بوده و داستان شخصیت اصلی نسخه‌ی پیشین یعنی ایتن وینترز (Ethan Winters) را دنبال خواهد کرد. همانند نسخه‌ی قبل، بازی با دوربین اول‌شخص طراحی شده است. علاوه بر این، به نظر می‌رسد شخصیت محبوب سری یعنی کریس ردفیلد (Chris Redfield) نیز در این بازی حضور خواهد داشت. همچنین طبق اطلاعاتی که شرکت کپکام مدتی قبل منتشر کرد، عنوان Resident Evil Village پایانی بر داستانی خواهد بود که در نسخه‌ی قبلی شاهد آغاز شدنش بودیم.

 

حال به تازگی کپکام تصمیم گرفته است تا در رابطه نام و لوگوی نسخه‌ی جدید Resident Evil توضیحاتی را ارائه دهد. طبق صحبت‌های این شرکت، علی‌رغم اینکه ما شاهد عدد رومی ۸ در نام این اثر هستیم، این عنوان به هیچ وجه به صورت Resident Evil 8 نوشته نخواهد شد. همچنین از سازندگان این اثر سوال پرسیده شده است که ترجیح می‌دهند بازی‌بازان این عنوان را به طور مخفف “RE8” خطاب کنند و یا “Village”؟ که در ادامه شما می‌توانید واکنش سازندگان به این سوال را مشاهده کنید:

 

مطمئناً مخفف رسمی (همچون سری Gears of War که در شماره‌ی آخر رسماً Gears خطاب می‌شد) برای این عنوان وجود ندارد اما ما بسیار خوشحال خواهیم شد که طرفداران ما این بازی را با نام Village به یاد آورده و خطاب کنند.

 

طبق مصاحبه‌ای که اخیراً وب‌سایت Kotaku با آقای سویوسی کاندا (Tsuyoshi Kanda) و پبتر فابیانو (Peter Fabiano) از شرکت کپکام داشته است، در رابطه با چرایی حذف کامل شماره از ادامه‌ی نام نسخه‌ی جدید مجموعه‌ی Resident Evil و جایگزین کردن آن با کلمه‌ی Village سوال پرسیده شده است. طبق پاسخ سازندگان که شما می‌توانید آن را در ادامه مشاهده کنید، به نظر می‌رسد که استودیو‌ی سازنده‌ی این اثر به صورت کاملاً هدفمند دست به این اقدام زده است:

 

شما می‌توانید در عنوان Resident Evil Village ، روستا (Village) را یکی از شخصیت‌های موجود در بازی در نظر بگیرید. دلیل این نامگذاری ما آن بوده است که بازی‌بازان ما بتوانند به درستی عمق این موضوع را درک کنند.

 

البته که اگر بخواهیم لوگوی نسخه‌ی قبلی این عنوان یعنی Resident Evil 7: Biohazard را بررسی کنیم، همانند این نسخه شماره‌ی یونانی ۷ را در میان کلمه‌ی Evil مشاهده خواهیم کرد؛ اما همان‌طور که مشاهده می‌کنیم به هر نحوی که بود، نام این عنوان به طور رسمی به صورت Resident Evil 7: Biohazard نوشته می‌شد و عنوان Resident Evil Village اولین بازی شماره‌دار از این سری خواهد بود که حتی در نام رسمی آن نیز اثری از عدد ۸ دیده نمی‌شود!

 

مطمئناً صحبت سازندگان در رابطه با اینکه ما می‌توانیم روستای بازی را به عنوان یکی از کاراکترهای موجود در اثر به حساب بیاوریم یکی از موضوعات بسیار جالب و رازآلود در داستان نسخه‌ی هشتم خواهد بود. باید منتظر بمانیم و ببینیم که سازندگان این اثر چه داستانی را برای طرفداران این مجموعه تدارک دیده‌اند.

 

در پایان شما می‌توانید تحلیل تریلر Resident Evil Village را مطالعه کنید. بازی Resident Evil Village در سال ۲۰۲۱ برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۵، اکس‌باکس سری اکس و رایانه‌های شخصی منتشر خواهد شد.

 

 

منبع : گیمفا

 

شرکت کپکام (Capcom) امروز جزییات چهارمین به‌روزرسان بزرگ و رایگان بازی Monster Hunter World: Iceborne که اواخر هفته‌ی جاری عرضه می‌شود را در اختیار کاربران و هواداران قرار داده است.

 

 

بازی Monster Hunter World در ماه ژانویه‌ی سال ۲۰۱۸ میلادی منتشر شد و توانست نظر مثبت بسیاری از کاربران و منتقدین را به سمت خود جلب کند. Monster Hunter World: Iceborne جدیدترین بسته‌ی گسترش دهنده‌ی این بازی بود که مدتی پیش عرضه و با فروش ۵ میلیون نسخه‌ای خود به موفقیتی بزرگ برای شرکت کپکام تبدیل شد.

 

البته نباید این نکته را نیز نادیده بگیریم که تیم سازنده از همان ابتدا با انتشار به‌روزرسان‌های مختلف و محتوای جدید به خوبی از این عنوان پشتیبانی کرده است. با توجه به این که به‌روزرسان بزرگ بعدی بازی چند روز دیگر منتشر می‌شود، تیم سازنده امروز جزییات این به‌روزرسان را با هواداران به اشتراک گذاشته است.

 

البته به گفته‌ی تیم سازنده، به دلیل گسترش ویروس کرونا، برخی از محتوای حاضر در این به‌روزرسان به صورت کامل صداگذاری نشده‌اند.

 

به دلیل تاثیر منفی گسترش جهانی ویروس کرونا، برخی از محتوای موجود در این به‌روزرسان محدودیت‌هایی را در زمینه‌ی صداگذاری شامل می‌شوند. ما بابت این مشکل عذرخواهی کرده و از صبر و شکیبایی شما سپاس‌گزاریم.

 

بازی Monster Hunter World: Iceborne در حال حاضر برروی کنسول‌های اکس‌باکس وان، پلی‌استیشن ۴ و پلتفرم رایانه‌های شخصی در دسترس است. به‌روزرسان جدید بازی در تاریخ ۱۹ تیر ماه سال جاری (۹ جولای سال ۲۰۲۰ میلادی) در دسترس کاربران تمامی پلتفرم‌ها قرار خواهد گرفت. شما می‌توانید جزییات این به‌روزرسان و ویدئوی منتشر شده از آن را در ادامه مشاهده کنید.

 

تغییرات کلی

 

Alateon به بازی اضافه شده است (این هیولا پس از پایان داستان Monster Hunter World: Iceborne و انجام ماموریت Safi’jiiva در دسترس خواهد گرفت).

Frostfang Barioth اضافه شده است (این هیولا از طریق یک ماموریت محدود در دسترس قرار خواهد گرفت).

تغییرات سیستم

 

از این پس می‌توانید آیتم‌های تزئینی جدیدی را به اتاق خود در Seliana اضافه کنید.

چندین BGM جدید به اتاق شما در Seliana اضافه شده است.

طرح‌های جدیدی برای Squad Card اضافه شده است.

چندین Pendant جدید اضافه شده است.

تغییرات متفرقه

 

تعداد Screamer Pod دریافتی در زمان باز کردن Screamer Sac افزایش یافته است.

پاداش Steamwork مربوط به تمام کردن یک Mini Game تغییر کرده است.

آیکن مربوط به Raider Ride Call حتی در زمان حضور در پایگاه نیز نمایش داده می‌شود.

Charmهای زیر به بازی اضافه شده است: Draw Charm III، Phoenix Charm III، Fitness Charm V

باگ‌های رفع شده

 

مشکل مربوط نمایش داده نشدن اطلاعات مربوط به توانایی‌ها رفع شده است.

مشکل نمایش داده نشدن ماموریت Safi’jiiva رفع نشده است.

مشکل از بین رفته پاداش به جای فروخته شدن آن‌ها زمانی که ظرفیت Item Box پر شده بود، رفع شده است.

مشکل ذخیره شدن آیتم‌ها در مکان نامناسب رفع شده است.

مشکلی که باعث می‌شد بازی اجازه‌ی انجام ماموریت Velkhana’s Icy Breath را به بازی‌باز ندهد، رفع شده است.

سطح ماموریت The Assassin از ۳ به ۵ افزایش یافته است. این موضوع تاثیری در خود ماموریت یا شرایط انجام آن نخواهد داشت.

مشکل نمایش نادرست سطح آیتم‌های دریافتی به عنوان پاداش مراحل، رفع شده است.

مشکل نمایش داده نشدن علامت «!» بالای سر شخصیت‌هایی که مکالمه‌ای مهم دارند، رفع شده است.

مشکل مربوط به عملکرد نادرست کنترل‌ها در زمان ویرایش Squad Card رفع شده است.

(کنسول پلی‌استیشن ۴) مشکل فعال باقی ماندن دکمه‌ی Option در زمان ویرایش Squad Card رفع شده است.

(کنسول اکس‌باکس وان) مشکل فعال باقی ماندن دکمه‌ی Menu در زمان ویرایش Squad Card رفع شده است.

مشکل نمایش یک آیتم غیرقابل دسترسی در لیست رفع شده است.

هیولاها

 

مشکلی که باعث می‌شد پس از بیهوش کردن یک هیولا در هوا از حالت Mount خارج نشوید، رفع شده است.

مشکل ناپدید شدن Wyrmstake Blast رفع شده است.

مشکلی که باعث می‌شد زمانی که کاربر میزبان در چادر خود حضور داشت نتوانید سنگ‌های موجود در منطقه‌ی Origin Isle را نابود کنید، رفع شده است.

مشکل ظاهر نشدن Moonlight Gekko در Elder’s Recess رفع شده است.

مشکل نمایش داده نشدن پاداش از بین بردن دم Rajang رفع شده است.

پاداش دریافتی مربوط به به دام انداختن یک Gold Rathian تغییر کرده است.

بازی‌باز

 

مشکل نمایش نادرست سلاح‌ها رفع شده است.

مشکل نمایش نادرست قسمت دست‌ها در زره Orion رفع شده است.

مشکل از بین رفتن تاثیر مربوط به Kjarr Pipe در زمان نادرست رفع شده است.

مشکل حرکت به سمت عقب در زمان استفاده از سلاح شمشیر و سپر پس از فشار دادن دکمه‌ی دایره (کنترلر کنسول پلی‌استیشن ۴) و یا دکمه‌ی B (کنترلر کنسول اکس‌باکس وان) رفع شده است.

مشکل نمایش نادرست اطلاعات در زمان استفاده از یک Non Elemental Boost رفع شده است.

مشکل شلیک تیرها در جهت مخالف نشانه‌گیری رفع شده است.

مشکل تغییر ترتیب آیتم‌های نمایش داده شده در منو در زمان استفاده از Muchroomancer رفع شده است.

مشکلی که باعث می‌شد بازی‌باز پس از برخورد به دیوار به شکلی نامناسب برروی زمین فرود آید، رفع شده است.